Доля –
Вогнехвостая лісіца –
Замятае, палячы, сьляды.
Да яе ў сябры не напрасіцца,
За лясамі пазычае сітца,
На якое сеюцца гады.
Чым мякчэй памол,
Лягчэй імгліцца,
Асядае прывіднай імглой.
Стол –
І хрэсьбін, і хаўтур сталіца,
Як і дол,
Ня можа наталіцца
Морам гора,
Радасьцю малой.
Поле долі
І сьлязой расіцца,
І глушэе ў бур’янах бяды,
Толькі б спадзяваньнем каласіцца.
Доля –
Ціхалапая лісіца
Абмінае ўласныя сьляды.
|
|
